Regen

Afgelopen week heeft het veel geregend in Paramaribo. De regentijd is geen makkelijke tijd voor de vakantieganger, want het buitenleven staat dan min of meer stil. Zelfs met paraplu is de afstand van huisdeur tot taxi eigenlijk te groot; als het zo hoost wordt je toch kletsnat en door de hoge vochtigheidsgraad en gebrek aan zon droogt je kleding nauwelijks meer op. Gezellig binnen zitten met een kopje koffie en een koekje, dat soort knusheid werkt gewoon niet in Suriname. Zelf zit ik bij heftige regen het liefst op een gigantisch groot terras waar het dan lekker doorwaait, maar niet inwaait. Helemaal geslaagd is het als je bijvoorbeeld bij hotel Torarica op het binnenterras of bij de pier zit met een cocktail en een live-bandje. Zit je bij regen op een terras aan de straat, zoals bij ’t Vat, dan wil het wel eens goed stinken en dan smaakt hun overheerlijke saoto-soep ook niet meer zo lekker, en aangezien hun cocktails sowieso niet pluis waren, dan verkas je maar naar betere oorden. Dus, ja, ik zeg het maar eerlijk, de laatste tijd zitten we regelmatig bij Torarica, ik aan de Margarita’s m’n zusje aan de Pina Colada’s. Als Tyshira meegaat maken we het niet zo heel laat, hoewel ze het fantastisch vindt om ’s avonds met ons uit te gaan. Nu Maarten hier niet meer is, gaat zij nu maar met de Braziliaanse dames op de foto.
Tussen de regenbuien door zijn we toch ook naar wat van m’n favoriete plaatsen gegaan. Met mijn tante Anita en haar echtgenoot Eddy naar de Kwattamarkt: voor het eerst zag ik een gerookte en gedroogde rog. De verkoopster wilde in principe wel voor me poseren. Met hun hebben we ook weer restaurant Shin Kong bezocht, deze keer waren we vroeg, rond 18:00 uur, spitstijd was om 20:00 uur, het restaurant stroomde vol en de parkeerplaats zat bomvol met grote 4WD’s. Gelukkig herkende de kok mij nog, en kregen we daardoor een speciaal gerecht aangeboden, heerlijk mals hertenvlees in een stoofpotje.
Natuurlijk heb ik m’n zusje naar Chris Roti-shop aan de Maystraat gebracht, ook zij vindt de roti’s daar top. De ruimte is wel een beetje ongezellig, maar niet storend. De airco wel, die staat te koud. Misschien is dat wel om bepaalde klanten af te koelen. Want men werkt hier met een nummertjessysteem, dus ook al heb je 10 gouden tanden en is je 18 karaat gouden halsketting 2 kilo zwaar, je moet op je beurt wachten.

We zijn natuurlijk in de Palmentuin geweest, deze keer met Tyshira in de speeltuin. Op een zonnige ochtend zijn we weer gaan zwemmen bij de vriendin van mijn tante. Toch helemaal niet gek hoor, zo’n privé zwembad. Die ochtend was ie extra diep vanwege de regen.
Echt precies tussen twee heftige regenbuien door waren we in de dierentuin. De blasman was weer vreselijk slecht gehumeurd, maar niemand was zo gek om ‘em aan te halen, door het natte weer lieten de kaaimannen zich zien en deze keer werden we alledrie verliefd op een klein schattig aapje dat vrij in de bomen voortbewoog.
Over verliefdheid gesproken, uiteraard moest ik mijn zusje ook laten zien waar het andere buitenleven zich afspeelt; ik bedoel dan de wereld van de buitenmannen en buitenvrouwen. In Paramaribo met zijn hoge dorpsgehalte kan je niet zo makkelijk met je buitenliefje voor een hotel parkeren en daar een paar uurtjes doorbrengen. Voor je het weet is je auto gesignaleerd en heeft men de rekensom gemaakt dat 2 mensen de lunchpauze gemist hebben. Dus hebben we hier wat anders, bijvoorbeeld de Miami Inn die om de hoek van ons appartement is. Je kiest een garage waar er Vrij staat. Je rijdt met je auto naar binnen, achter je gaat de deur dicht en het bordje gaat op Bezet. Vervolgens kan je in een van de appartementen erboven je buitenavontuur beginnen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat dit op het moment een booming business is in Paramaribo.