Ik vroeg mijn zus meteen of ze al een gommakoekje had gezien in Suriname. Net als ik, had ze nog maar één gommakoekje gespot. Dat is toch niet echt veel hè? Waar zijn al die Surinaamse gommakoekjes toch naar toe? Wij kunnen ze niet vinden. Volgens mij was haar gommakoekje een Eurosurinamer, ze had hem bij Blauwgrond gespot terwijl hij met z’n achterwerk naar ons toe aan het bestellen was. Daar ging ook het grootste deel van haar aandacht naar toe. Mijn gommakoekje was nog minder Surinaams, nl. een jonge bruinblonde Brasshio (Surinaams voor Braziliaan) met een uitdrukking vol avontuurlijke beloftes. Onze conclusie was dat we het aantal gommakoekjes moeten opwaarderen, dus hebben we ons voorgenomen onze ogen wat beter de kost te geven. Ik had m’n zusje al voor haar vakantie lekker gemaakt met een verwendagje in Suriname, dus niet zo gek om daarmee een beetje in de stemming te komen. Maar tja… het was een verwendagje op z’n Surinaams.
Ik moet eerlijk zijn het concept van Thermen Hermitage is fantastisch, zeker voor Surinaamse begrippen. Prachtig gebouw, heel mooi marmer, alles krakend schoon, professionele apparatuur, maar dan…. het personeel. Mijn pedicure behandeling begon goed, de dame was niet erg spraakzaam, maar dat maakte niet uit, ze leek haar vak te verstaan. Heel netjes vroeg ze me steeds of ik bekend was met dit of dat of legde ze uit wat het deed, en op een gegeven moment vroeg ze me ook: u bent toch niet bang voor mesjes? Ze had een klein mesje waarmee ze voornemens was mijn akelige eeltplekken weg te snijden. Met m’n stomme kop zeg ik: nee hoor, ik vertrouw op uw kunde. Niet veel later schoot ze uit en begon mijn voet te bloeden. Pijnlijk moment! Ik ben geen mietje hoor, en verder heeft ze alles prima gedaan, maar voor een pedicure zien ze me daar niet meer terug. Michelle kreeg intussen een heel geslaagde gezichtsbehandeling van de eigenaresse, die gezellig met haar babbelde en vertelde hoe moeilijk het was goed personeel te vinden. En dat hebben we weer gemerkt bij het Turks bad en massage. We werden eerst grondig gewassen en behoorlijk stevig gescrubbed, ik was bijna bang dat mijn inmiddels diep goudbruine huidskleur - vol trots ben ik erop - werd afgescrubbed, zoveel dode huid raakte ik kwijt. Maar ik heb de kleur nog steeds, en nu met een babyhuidje. Het was best lekker. Na het bad werden we stevig gemasseerd, het was echt niet het soort massage waar je bij in slaap valt; een aantal spieren werden ietwat pijnlijk wakker geschud. Heel voorzichtig werd er wel omgegaan met onze zwakke plekken, verrekte spier, stress-schouders enzo. Maar wat deden de dames intussen? Ze begonnen hun slechte arbeidsomstandigheden in ons bijzijn en zelfs met ons te bespreken. Daar kan ik me dus waanzinnig aan ergeren; terwijl ze ons aan het masseren waren zaten ze hun negatieve energie op ons los te laten. Kan je nog beter je doel mislopen dan op deze manier? Ik vind het erg jammer en hoop dat de eigenaar de houding en kunde van zijn personeel kan opkrikken, want de ambiance en de faciliteiten waren daar top. Over een jaartje wil ik de Hammam behandeling wel weer uitproberen, maar de pedicure kamer kom ik niet meer in!
Volgens mij is het gommakoekje het meest typische koekje voor Suriname. Het verwondert mij keer op keer dat er met maizena als hoofdingrediënt toch een behoorlijk lekker koekje gemaakt kan worden. Hier is tante Helen’s recept: 125 gr roomboter of margarine, 100 gr witte suiker, 1 ei, 1 eetl vanille essence, 1 eetl custardoeder, ongeveer 350 gr maizena en wat muisjes. Boter en suiker romig mixen, ei en vanille essence erbij, maizena en custardpoeder lepelsgewijs toevoegen tot het mengsel niet meer aan de vingers plakt. Op een beboterd bakblik, dat je met maizena bestuift, vorm of spuit je de koekjes op, en in een voorverwarmde oven bak je, op ongeveer 150 graden, de gommakoekjes totdat ze goudgeel beginnen te worden. Haal ze dan meteen uit de oven. Verbrand je niet aan hete gommakoekjes!!
Intussen vermaakt Tyshira zich nog kostelijk in Suriname. Op de foto’s: het balkon van oma blijft Tyshira inspireren tot prinsessen verhalen, als ik haar vraag even te poseren, is dat geen probleem; mijn hobbelstoel uit kinderjaren heb ik grondig schoongemaakt en Tesie heeft het geverfd, Tyshira geniet er met volle teugen van; de Maretraite Mall heeft een kids playground, deze is overigens gratis, maar de openingstijden zijn vreemd; in het pannekoeken en poffertjeshuis zijn de pannekoeken en poffertjes echt top! Meestal ben ik in voor nieuwe dingen proberen, maar ik heb de hartige pannekoek met bakkeljauw niet aangedurfd; Tyshira’s lievelingsbezigheid in oma’s tuin is nog steeds schelpen zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten