Het huis is eenvoudig voor Europese standaarden, maar luxe voor Indiaanse standaarden, zij hebben bijvoorbeeld een kraan in de keuken waar regenwater uit komt. In het dorp is een kleine winkel en een bar, er is alleen regenwater en in de avonduren is er (soms) elektriciteit. Als je van de stad daar naartoe gaat moeten er dus uitvoerig inkopen worden gedaan en ijs en ijsboxen zijn een “must” voor de koude biertjes. 
Om bij Redi Doti te komen moet je bij Carolina met de pont de Surinamerivier oversteken. Intussen is er wel een brug in aanbouw; volgens planning moet deze Carolinabrug eind 2007 af zijn.We hebben onderweg een korte stop gemaakt bij onze plantage, maar Michelle was niet zo gecharmeerd van al het groen om haar heen en wat er zich daarin kon verschuilen. Ze wilde ook niet al te dichtbij het kamp poseren, want onze boesie anansi had daar z’n nestje nog steeds.
De stop was zo kort dat ik niet heb kunnen inspecteren hoe het met het gigantische bijennest is verlopen dat Eddy de vorige keer (toen Maarten mee was) met insectenverdelger onder handen had genomen (zie foto). Omdat het zo groot is en aan een huisje vastzit konden we het niet wegbranden, de boel zou in de fik kunnen gaan. Kleine bijen- of wespennesten zijn wel weg te branden (zie foto). 
We maakten weer ietsje verder een stop bij de bron, waterverwerking, en bottling van Aqua Para, want we waren vergeten Paramaribo kraanwater mee te nemen. 12 flessen drinkwater bleken voor 3 dagen meer dan genoeg te zijn. Mijn tante drinkt inmiddels regenwater, ze heeft haar gestel hieraan laten wennen. Voor een ieder die dit ook wil: de investering is slechts een paar dagen diarree.
Gelukkig hoefden we niet lang te wachten alvorens we met de pont de Suriname rivier konden oversteken. Toen we in het dorp aankwamen was Tyshira meteen in haar sas, want voor haar zag ze één enorme zandbak. Drie dagen lang zijn we enorm verwend met lekker eten en lekkere drankjes. Ik heb nog geprobeerd met een handnaaimachine die ik op de Colombiaanse beurs had gekocht het stuk biesband aan de pangji van Tyshira te bevestigen, maar moest het opgeven, want het werktuig bleek een “original made in China” te zijn. Daar ben ik weer mooi in gestonken.Op paaszondag was er feest op Redi Doti; met de omliggende dorpen was er een slagbal- en voetbal toernooi georganiseerd en s’avonds was er een "dansi". Eerst leek het niet op gang te komen, en viel zelfs de elektriciteit een paar keer uit, maar gelukkig kwam dit weer goed en uiteindelijk kwamen er twee auto’s met gezellige muziek aanrijden waarvan een met dansende fluorescent lamp. DJ Gilly was in da house!!! DJ Gilly was echt een gangmaker, helemaal met zijn uitspraak: If joe sdon dat wan taki dat ie leni krosi, deng sma sa e dansi ne leng krosi. Vrij vertaald: Wie blijft zitten heeft vast geleende kleren aan, wie danst niet.
Kort daarna barstte het feest los, eerst met Ingi Pokoe’s (Indianen muziek) waarbij Indiaanse jongens en meisjes op een rij gingen staan en van voor naar achteren deinden op de muziek. Daarna wat bubbling -meer voor de jongeren-, house -een lange Belgische jongeman kwam in actie-, wat disco-merengue -ik ging ook een dansje wagen met m’n zus-, toen soul -ik verliet het feest, de Belg vroeg m’n zus ten (stijl)dans- en tot de ochtend heeft Salsa-Michelle met Eddy gedanst. Eddy was volledig uitgeput door m’n zusje, maar ze hebben grote lol gehad. Het zal me niet verbazen als deze gebeurtenis nog steeds gesprek van de dag is in het dorp. M’n zusje heeft enorm genoten, maar eerlijkheidshalve moet erbij gemeld worden dat ze helemaal in Redi Doti wel een heel krokant gommakoekje heeft gespot.
Fotoserie 1: Het huis van tante Anita en oom Eddy; Tyshira was al snel aan het verkennen, Michelle aan het zonnen; iedereen had z’n eigen hangmat in het kamp; Michelle demonstreert de pangji voor de tent waar ik in sliep, later sliep ze samen met Tyshira in een andere tent ernaast; dansen in de regen. 
Fotoserie 2:Wandelingetje naar de rivier; als je Paloeloe’s wilt plukken moet je wel laarzen aan, want ze groeien in zwampen; Tyshira kan overal poseren; een voetbalploeg van een omringend dorp arriveert; de dames van Redi Doti zijn aan slag met slagbal.
Fotoserie 3: Bana Beki vogelnestjes; de hagedissen in Redi Doti zijn lelijk; Tyshira had per ongelukkig een vlindertje dood gemaakt, we hebben het maar begraven, ze plukt hier bloempjes voor het graf; Tyshira speelt hier een hinkelspelletje in de schemering, ik kon het me nog herinneren van mijn kinderjaren in Suriname; ’s avonds was het fris, dus heerlijk rond een kampvuur; nooit gedacht dat Tyshira helemaal naar de overkant achter een witte kip aan durfde te rennen, toen ik haar vroeg of zij ‘em wilde vangen zodat we het ’s avonds konden opeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten