Sinds ik in Suriname ben gearriveerd is het een komen en gaan van kennissen en familieleden. Een week na mij is mijn oom gearriveerd. Een paar weken later is een neef en z’n dochtertje teruggegaan naar Nederland, vergezeld door zijn moeder. Kort daarna is Paul gekomen, helaas was hij ook weer de eerstvolgende die wegging. Dat was eergisteren. Hij is alweer gezond en wel in München aangekomen, maar niet nadat de douane aldaar een kort gesprek met hem had over de hoeveelheid Surinaamse rum die ze in zijn koffer tegenkwamen. Een dag later is mijn oom weer vertrokken, maar met hetzelfde vliegtuig was die dag ook weer mijn neef, zijn dochtertje en moeder teruggekeerd. Hij heeft ervoor gekozen met vrouw en kinderen te remigreren naar Suriname. Spannend! Eind februari komen een collega en een andere neef in Suriname vakantie vieren en kort daarna mijn zusje en haar dochtertje.
Paul is gedurende zijn vakantie enorm door mijn oma verwend. Inmiddels is een van haar specialiteiten, een pittige omelet naar hem vernoemd: het ei van Paul. En op zijn laatste vakantiedag heeft zij een overheerlijke gritbana-soep voor hem gemaakt. Ik zelf had nog nooit zo’n heerlijke soep gegeten (ingrediënten: rundvlees, zoutvlees, knoedels van geraspte kasave en groene bakbananen, en dan natuurlijk de nodige kruiden). Tijdens Paul zijn vakantie zijn we erg actief geweest; voor mij was het vakantie binnen een vakantie. Maar ook voor de dagelijkse dingen was het prettig dat Paul er was, want ik heb nu niemand om in mijn wanhoop te roepen als ik weer per ongeluk op een kamrawintji trap en de kamrawintji bloedend zonder staart wegglipt en de staart al krullend en kruipend op mij afkomt.
Op de foto’s: oma’s gritbana-soep en afscheid van Paul (mijn toffe oma heeft toestemming gegeven om haar foto op internet te plaatsen!)
Watersnood 2006 in 2009
13 jaar geleden
1 opmerking:
Hoi Moon
Ik kan mij Pauls aankomst met de rum goed voorstellen.
Weet je, vertrekken uit Suriname is voor ons Euro-Suri's altijd een beetje moeilijk.Je wil eigenlijk niet meer weg, je bent zo verwend, iedereen was blij je te zien, de zon, de gezelligheid,de oneindige hoeveelheid roti, bami, moksi enz enz.
Kom je op schiphol aan, alles grijs en koud.Gaat de douane je ook nog even
je laatste beetje levenslust ontnemen.
Vragen hoe je je reis betaald hebt en je betasten op plekken die gereserveerd zijn voor een,of nou ja, een zeer beperkt aantal personen.In ieder geval niet voor een kaaskop met snor in uniform. En ja hoor, je portemonee leeghalen, waarin ik de laatste keer toevallig een aantal duizendjes had van een medicijnverkoop.
Ze waren blij!'U heeft veel geld bij u meneer.'(Grote kans dat u een drugsdealer bent.)'Kunt u dat verklaren?(Wat voor leugentje gaat u ons voorschotelen)'Bent u dierenarts, echt waar?'(Kijk, u begint al te liegen.Verzin toch iets beters!)
Ze wilden mijn aubergines opensnijden Moon, ik zweer het je.Kennelijk zagen ze op het laatst toch een vleugje beschaving of een sprankje eerlijkheid in mij en lieten mij door.
Mensen ik zeg het alvast, ik neem geen
grote hoeveelheid geld mee en voor niemand meer aubergines.
groeten
Chris
Een reactie posten