Geen wonder....

M'n tante was gisteren jarig en ik heb voor haar verjaardag een grote pan met Chinese kip en paddestoelen klaargemaakt. Moe van al het werk ging ik in de middag wat op bed liggen rusten. De wind waaide heerlijk door m'n kamer en ik staarde door de shutters naar de wiegende takken van de manjaboom buiten. Mijn oog viel op een lange kale tak die naar beneden hing. Hoe langer ik keek hoe meer ik besefte dat dit geen onderdeel van de manjaboom kon zijn. Bovendien was de tak een stukje bruin, dan weer groen, dan weer bruin enz. Ik stond op uit bed en begon de tak te volgen. En ja hoor, het eindigde in een hoop groene massa met een oog. Geen wonder dat ik de leguanen nooit in de boom zie zitten! Kijk zelf maar, dit is moeilijker dan het moeilijkste zoekplaatje dat ik ooit ben tegengekomen.

Gisteren kwam de uitvoerder voor de bouw van het huis even langs. Hij kwam melden dat hij voor anderhalve week bij familie in Guyana ging. Zo wist ik dat ik hem niet kon bereiken voor het geval ik hem nodig had. Bijzonder attent. Ik kreeg ook wat tips voor het bouwontwerp.

Op het feestje van mijn tante was een echtpaar dat een appartement verhuurt aan vakantiegangers. “Nederlandse stagiaires,” zeiden ze, “die willen we niet meer hebben. In het begin hebben we de fout gemaakt om aan hun te verhuren. Het was een in- en uitloop van jongemannen van alle Surinaamse culturen. De stagiaires hebben huis gehouden.”
Krioelt het daarom zo van de vrouwelijke Nederlandse stagiaires in Suriname; om van alle snoepjes te proeven? De Belgische stagiaires schijnen hierom ook populair te zijn, voegde een andere feestbezoeker eraan toe.

Hieronder mijn favoriete fruitontbijt, de Papaya, van begin tot eind.