Ik ben nog niet gewend aan de koude douches. Na een maand in Suriname ben ik op dit gebied nog steeds een chicken; ik begin met een klein straaltje en bouw het langzaam op. Ik ben nog niet toe aan de stoere manier; meteen eronder en eventueel erbij brullen. Cool is natuurlijk als je helemaal geen spier verrekt. Sommige huishoudens hebben wel koud en warm water, maar over het algemeen is in Suriname een warmwaterkraan overbodige luxe.
Wel of geen warm water bij de bouw laten installeren? Ik ben er nog niet uit, in ieder geval wel voorbereiden voor het geval dat. De computer van de bouwtekenaar is gecrasht, ik moet nog even geduld hebben.
Ja geduld. Het is al begonnen hoor. Gisterochtend werd mijn tante gebeld; haar nieuwe bankstel zou over een half uur geleverd worden. Dat werd over 2 uur.
Gisteren m'n zeepostpakket met extra kleren enzo opgehaald; 2 en een half uur gewacht. Heb me daarbij ook nog geërgerd aan een voordringer. De meneer in zijn blauwe Staatsolie hemd vond zichzelf blijkbaar belangrijker. In de rij heb ik de strijd gewonnen, maar blijkbaar had hij de juiste “name and face”, want hij was na een half uur al weg.
Gisteren ook de eerste stroomstoring op mijn verblijf meegemaakt. Ik was lekker een dutje aan het doen, en zou er dus niets van merken, ware het niet dat de achterbuurman zijn aggregaat aanzette en alle buren in de omgeving trakteerde op een hels lawaai. Ik was stomverbaasd. Ik heb maar een glaasje wijn achterovergegooid in plaats van me te ergeren. Toen ik een paar dagen geleden na een wandeling in de hete zon bij mijn fast-internetcafe aankwam was het nogal donker binnen en de ramen waren open: “Stroom, a no de.” Er is geen stroom. Ik wilde erop wachten, maar dat werd me afgeraden. Gelukkig maar, want het heeft nog een paar uur geduurd voordat er weer stroom daar was. Een andere keer was ik net m'n weblog aan het bijwerken en “bloop”, duisternis. Maar toen zeiden ze: “ie kan wroko doro”. Ik kon doorwerken. Er bleek een stop doorgeslagen te zijn, de computers werden omgeleid naar de werkende groepen. De airconditioning hadden ze echter wel uitgelaten, dus werd de ventilator aangezet met geopende ramen. De muskieten hebben lekker van me gesmuld. Ik moet toch snel van dit Euro-huidje af zien te komen hoor.
Gisteravond m'n eerste kakkerlak met slipper getermineerd. Let op: met slipper. Iedereen kan een kakkerlak met een spuitbus termineren. Maar niet iedereen durft het met een slipper, je hebt tenslotte ook vliegende kakkerlakken in Suriname, en of ze vliegen, weet je niet van tevoren, tenzij je een kenner bent.
Ik vermaak me enorm met de media in Suriname. Zit je van Ben Affleck te genieten in een spannende film op TV, loopt er doodleuk reclame van de sponsor door het beeld met de tekst: ++++ Wij verkopen ook Varkenskoppen +++ varkenspoten+++, enz..enz.. Ineens ziet Ben Affleck er niet meer zo smakelijk uit, raar he?
In de Surinaamse kranten worden elke dag bijzondere dingen die in de wereld gebeuren gepubliceerd. Volgens mij hoor je de meeste van deze berichten nooit in Nederland (zie foto).
Het is heel zinvol om de krant te lezen in Suriname. Waar in Nederland iedereen een persoonlijke brief krijgt voor bijvoorbeeld een reünie van de oude school, wordt dit in Suriname in de krant aangekondigd. Ook overlijdensberichten zijn belangrijk. Er staat bijna altijd een foto van de overledene in de krant en zo weet meteen iedereen of ie hem of haar kent. Wat meestal zo is, want iedereen kent bijna iedereen; er wordt daarom ook heel veel over de overledenen gepraat: “Heb je het gelezen? Zus en zo is overleden, was hij niet de oom van die en die?”
Er valt nu elke dag wel tenminste één manja uit oma’s boom. Mijn fruitontbijt bestaat nu dus in ieder geval uit een manja.
Laatst lekker wezen shoppen in de stad. Bij Telesur hoorde ik muziek; ik ga er natuurlijk op af. Naks Kaseko Loko trad op en het klonk heel goed!! Heb natuurlijk uitgebreid staan luisteren. Alweer een pluimpje voor Telesur. Dit was nl. de voorbereiding van hun 5 km trimloop die later werd afgesloten met nog meer feesten op het onafhankelijkheidsplein met o.a. Shaggy. Ik heb niets met Shaggy; ik ben dus thuis gebleven.
Suriname concentreert zich steeds meer op sport en gezond eten; goeie zaak! Grote instellingen organiseren steeds vaker een trimloop en diëtistes geven op TV advies over gezond eten. Ik vermaak me met de Surinaamse TV kok Soeng Ngie. Hij begint met het voorbereiden van de meest overheerlijke spijzen, waarna hij ze vervolgens verpest door allerlei sauzen erbij te gooien. Maar hij is zo aardig om erbij te vermelden dat het optioneel is; je moet begrijpen dat hij zelf leverancier is van de producten die hij voor zijn gerechten gebruikt.
Naast het promoten van sport en gezond eten wordt er helaas ook enorm geïnvesteerd in het aanwakkeren van verslavingen. Voor zo'n kleine bevolking zijn er bijvoorbeeld veel teveel casino's. En ik prijs de promo-akties van Telesur wel aan, maar nu er volgend jaar 2 concurrenten op de markt komen, krijg je natuurlijk de telecommunicatie en internet strijd. Suriname belt mobiel nu alleen nog maar prepaid, binnenkort komen er dus abonnementen, ongetwijfeld me leuke gratis mobieltjes. Ik vraag me af wie nog z'n telefoonrekeningen hier zal kunnen betalen. Websex wordt ook al aangeprezen, maar daarvoor moet je nog wel naar speciale internetplekjes, hihi. Tja, voor ieder wat wils, er zijn ook veel erotische massagesalons. Degene die denken dat Suriname met al die buitenmannen en buitenvrouwen dit niet nodig heeft, komt dus van een koude kermis thuis.
Ikzelf ben natuurlijk erg bescheiden op dat gebied, hihi. Laatst dacht ik heel stoer, omdat ik al bijna thuis was, laat ik toch voor de grap eens wel wat terug zeggen, kijken wat er gebeurt. “Dag schatje, hoe gaat het met je?” “Het gaat goed hoor, en met jou?” “Eigenlijk niet zo goed”, hij begint met me mee te lopen, “ik ben alleen toch, ik zoek iemand om me gelukkig te maken, wil je niet..." Ik gaf hem de kans niet om uit te praten “Goed blijven zoeken hoor, dan zal het vast wel lukken” “Denk je?” “Ja, ik weet het zeker” en als Speedy Gonzalez liep ik naar huis.
Ik zit nu dus al een maand in Suriname en ik moet zeggen ik voel me als herboren. Het lijkt alsof ik heel lang mijn zintuigen door de Eurostress heb onderdrukt, en nu worden ze langzaam weer wakker, het is echt alsof ik meer ruik, zie, hoor, voel en nou ja... proeven, dat weet ik niet, dat zat altijd wel goed geloof ik.
Foto's: de kleine kolibri heeft eindelijk voor me geposeerd. De kleine salamander is de kamra-wintje (kamer-wijf); iedereen heeft ze in huis; ze eten alle kleine insecten op, maar lusten ook alles wat zoet is, ook sterke drank. Als laatste een voorbeeld van een opmerkelijke krantenbericht.
Watersnood 2006 in 2009
13 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten