Toerist en gids

In de afgelopen maanden heb ik als "toerist" in Suriname heel wat informatie bij elkaar verzameld: er zijn nog maar weinig plekken die de moeite waard zijn en mij onbekend zijn. En nu kwam dan mijn collega Maarten, fris en vers uit Nederland voor het eerst naar Suriname. Ik kreeg de kans om iemand op al deze vergaarde informatie te trakteren. De harde waarheid is dat ik nog wel een cursus "hoe word ik een goeie gids" mag gaan volgen. Op zijn vierde dag in Suriname zat Maarten enigszins verhit opgepakt in de bus eindelijk richting appartement en zei: Die Monique, die denkt, ik sleep Maarten de eerste dagen overal mee naar toe, put hem helemaal uit, zodat ze de rest van de vakantie geen last meer van hem heeft.
Wel, alle gekheid op een satéstokje (© C. Polanen), het deed me erg goed om hem gisterochtend met een brede grijns op z'n gezicht te zien rondlopen, hij had het duidelijk erg naar zijn zin. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet ontzettend veel indrukken achter elkaar te verwerken krijgt. Zijn programma begint nu ook behoorlijk vol te raken. En aangezien ik de cursus "hoe word ik een goeie gids" nog niet heb gevolgd, ga ik gewoon door met de rondleiding totdat Maarten in plaats van "Monique, waar breng je me nu weer naar toe?" (dit was bij een bezoek aan de erg donkere en enorme centrale markt) begint te vragen om een "time-out". Ik moet zeggen, ik geniet er erg van om Maarten te introduceren in het Surinaamse leven, van de gore achterbuurten tot de decadente kakkers-hideouts.
Maarten deed gisteren nog een onvergetelijke uitspraak die je alleen van een kersverse toerist in Suriname kunt verwachten: "Denk je dat we onderweg nog een plek tegenkomen waar we iets te eten kunnen halen?". Ik kon het niet helpen om hier hartelijk om te lachen.
Op de foto’s: Maarten in Chris Rotishop; ik koop een werkhoed achter de centrale markt; Maarten doet zich tegoed aan een Parbo-biertje in hotel Torarica (op de achtergrond speelde heel relaxed een reggae-bandje).