Op 2 januari is Paul in Suriname gearriveerd. De eerste dagen hebben we verschillende plaatsen met de taxi en de bus bezocht en ik kon meteen het verschil merken. De taxi-prijzen waren ineens stukken hoger en we krijgen allerlei toeristenpraatjes te horen. Op een gegeven moment heb ik echt geprotesteerd bij een taxi-rit. Gelukkig deed de taxi-chauffeur er toen 5 SRD af; omdat ik een vaste klant ben. Optrekken met een witte man maakt het leven dus duidelijk duurder. De muskieten profiteren ook graag van het verse bloed van de witte man (zie foto). Nu Paul er is proberen we zoveel mogelijk in zijn 4 weken te doen. We zijn naar de kwatta-markt, de Saoena Javaanse markt, de dierentuin en onze plantage in Powakka geweest. Half januari gaan we voor 4 dagen naar Awaradam. De afgelopen 3 jaar hebben we tijdens onze vakantie in Suriname steeds de dierentuin opgezocht. Het gaat gelukkig steeds beter daar. Want een aantal jaren terug werden de herten en de pakira's (bosvarkens) gestolen, drie maal raden waarvoor. Eigenlijk geniet ik in de Surinaamse dierentuin nog wel het meest van de vrije dieren, vooral aapjes en vogels, die de opgesloten dieren komen opzoeken. Misschien om hun eten te stelen, maar misschien ook voor het gezelschap. Vreemd genoeg heb ik de indruk dat het meer om het laatste gaat; het lijkt wel of de vrije beesten de anderen komen troosten en bijpraten. Heel vreemd. Zo zag ik zwermen roofdieren op de kooi van de gevangen kooidieren, en kleine aapjes die spelen met de neusberen. Paul heeft veel meer lef met dieren, dus kan ik wat aparte plaatjes schieten. Ik zou bijvoorbeeld het nest van een boesie-anansie in ons kamp op de plantage niet durven open te maken; hij wel (zie foto volgende blog).
Op de foto’s:
eerste muskietenbeet (deze foto was eigenlijk alleen gemaakt bij gebrek aan een spiegel, Paul wilde zien wat hij daar had), een pakira van de dierentuin, een Surinaamse koe in de wei, de huurauto op 2e dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten